آخرین مطالب
امکانات وب
"نوشن برای مفرح کردن فضا!"
چه فضایی! چه فازی! چه فاصله ای! همین الان هم از تصورش مو هام سیخ شدند. گوز بامپس!
اسمایلی روی در کمد دامینیک هنوز هست. هست و لبخند میزند. هر روز با دیدنش حالم خوب میشود، حتی برای دو ثانیه. ارزش دارد. فکر کردم روی در کمد خودم هم یک اسمایلی بکشم. بعد یادم افتاد که اینجا به "گرامپی" بودن معروفم. گرامپی همان عبوس خودمان است. شاید بتوانم این کار را داخل بکنم. یعنی یک استیکر بچسبانم توی کمدم. آن طوری هر روز با دیدنش دو ثانیه خوش میشوم. ولی احتمال دیگری هم هست. این که با هر بار دیدنش یادم بیاید که چرا جای آن ته کمد است، نه روی در آن. اینکه شهرتم عبوس بودنم است و نخواسته ام پارادوکسی ایجاد کنم که مایه تمسخرم بشود. میتوانم موقتا این کار را بکنم و ببینم چه میشود. نتیجه چند لحظه خوشی افزوده روزانه است یا روزی چند بار گیر کردن در پیچ و خم فرسوده کننده ذهنم. اگر دومی بود که برچسب را بر میدارم. ولی اگر برش داشتم و بعد از آن با هر بار دیدن در کمدم، خود کمدم، یا هر کمد دیگری یاد این قضیه افتادم چه؟میبینی؟ سیاهی مصی است. پخش میشود و همه دنیایت را به لجن میکشد. البته در تئوری این است. در عمل را نمیدانم.