ناک ناک ناک

خب. بعد از کلی وقت اومدم اینجا چند خطی سرریز کنم. سرریزها دیگه کوتاه و آنی شده‌ن. از اسکرین موبایل به توییتر. اینجا هم مونده و خاک و تار عنکبوت مجازی میخوره تا وقتی که جنال شیرازی دستش بخوره و دوباره همه چی خراب شه. چرا الان اینجام؟ پ یکی از پستهای اینستامو لایک کرده بود و همین باعث شد برم و چند تا از عکسهاش و نوشته هاشو مرور کنم و حسرت بخورم. این آدم خوب و پر زندگی کرده (نوش جونش) و من نه. شیش ساله اینجام و از همون سال اول فهمیدم که مهاجرت به یکی از بهترین کشورای جهان برای خوشبختی کافی نیست. خوشبختی یا احساس خوشبختی؟ به نظرم اینا با هم یکی ان یا حتی اگه نباشن احساس خوشبختی از خود خوشبختی مهم تره. 

اومدم یه پست طولانی بنویسم ولی حسش نیست. کیبرد انگلیسی و لق زدن مانیتور و کنتراست آزار دهنده صفحه و صدای پارس سگ همسایه و بی حوصلگی کلی. تا بعد.