SAFFAs

پنجره آشپزخونه مشرف به خونه همسایه شرقیه و روزی چند بار از لای کرکره نگاهم بهشون می افته. اگه توی حیاط یا بالکن باشن، بیشتر نگاهشون میکنم. آفریقای جنوبی ای هستن یا به قول بعشی از اینجاییها سفا. سفا بر وزن جَفا. جفا لقب مردم همین شهره، یه لقب توهین آمیز که مردم بقیه شهر های کشور به کار میبرن مخفف "فلان جایی لعنتی". حالا خود جفا ها به مهاجرین آفریقای جنوبی ای شهرشون میگن سفا، دو حرف اول محخفف آفریقای جنوبی و بقیه اش بی معنی، صرفا به خاطر این که با جفا هموزن باشه.

بگذریم. همساده رو میگفتم. خانواده جالبی هستن برای من. تقریبا ایده آل. مرد، شاید یه روزی ورزشکار بوده، ولی الان شکمش زده بیرون. اون تیپ آدمی که بهش میگن "بلوک". نر آلفای هیکلی آبجو به دست، سفید پوست و تیره مو، از حرکاتش معلومه مثل یه تمساح خونسرد و مطمئنه. زن اما بلوند، قلمی و ورزشکار. بالکن قسمت مهی از زندگیشونه. صبح ها سیگار به دست روش قدم میزنن، عصر ها روش آبجو میخورن و بازی کردن بچه هاشون رو نگاه میکنن، و آخر هفته ها با مهمونهاشون روش باربکیو میکنن و میخورن و گپ میزنن. انگار که همه چیز زندگی دقیقا سر جاش باشه. لازم نیست باهاشون معاشرت کنم که بدونم چه جور آدمهایی هستن. مهاجر های آفریقای جنوبی ای سفید پوست پیشرفته ترین نسخه انسان هستن که تا حالا دیدم. خونگرم و با اعتماد به نفس، مسلط و مردمدار و کار بلد توی کار، و از اون طرف بهترین دوست بقیه اعضای خونواده. آدمها و رفتارشون رو خوب میشناسن و هر سناریویی رو به بهترین شکل کنترل میکنن. روند شکل گیری همچین ابر انسان هایی توی آفریقای جنوبی، کشوری که شرایطش به "نژادپرستی معوس" معروفه، برام جالب و جذابه. نمیدونم تا حالا کسی حسرت آفریقای جنوبی ای بودن داشته یا نه.